به نام حي سبحان

سلام
روزگاري بود ميوه‌اش فتنه، خوراکش مردار، زندگي‌اش آلوده ، سايه‌هاي ترس شانه‌هاي بردگان را مي‌لرزاند. تازيانه ستم، عاطفه را از چهره‌ها مي سترد. تاريکي، در اعماق تن انسان زوزه مي‌کشيد و دخترکان بي‌گناه، در خاک سرد زنده به گور مي‌شدند. و در اين هنگام بود که محمد (ص) بر چکاد کوه نور ايستاد و زمين در زير پاهاي او استوار گرديد.

بعثت عظيم و سراسر نور، رسول اكرم، پيامبر عشق و ايمان و ميلاد دين مبين اسلام بر شما مبارك باد.

يا علي مددي

انا مجنون‌الحسين يا ثارالله