سلام
تسليت ميگم.چه خونه با صفايي داشته.يا مهدي
صاعقه
راستي نمي دونم چرا احساس مي کنم به اون بچه يه دست مريزاد بدهکارم...
اگه ميشه شما زحمتشو بکشيد!
همينجوري...
جميع زيارت هاتون قبول و رسيدن بخير و اينکه نمي دونم توي اين مدت اين چندمين بار هست که دارم اين جمله را بهتون ميگم...
چقدر "اين " داشت اين جمله بالا....!!!!!
ديگه اينکه:
بابا رياضي!!!... من کلا پي نوشتتون رو نفهميدم و البت نخواهم فهميد پس زحمت نميدم بهتون و اميدوارم پست ها بعدي تون را با طراوت بهتري ببينم... ان شاءالله
و اينکه پست سفرتون به مناطق جنگي رو هم خوندم که خيلي خوب بود... تنها اينکه من شخصا خيلي تلاش و مواظبت مي کنم که بزرگ نشم... ولي خب اين دنيا هميشه با ما سر لج داره... اوني که تو دنيا براش مي دوي ازش محروم ميشي و اوني که ازش فراري هستي رو بهمون قالب مي کنن
ولي به هر حال بقول يه عزيزي: ما بچه انقلابيم و صبرمون زياد...
فقط نفهميدم اين دنيا پس چي داره که بعضي هامون گرفتارش ميشيم...
خدايا خودت کمک کن تا شعار نداده باشم
موفق باشيد/ التماس دعا
سلام رز گل خانم......ممنون از دل نوشتتون...
به دل نشست....يه جورايي حرف دل ما از زبان شما جاري شده....
الهي اني نبوديم که خواستي.....
گاهي اوقات مي گم چه جور اونور تو صورت خدا نگاه کنم....نمي دونم بازم ممنون به خاطر نوشته زيباتون..
موفق باشيد..
يا علي مدد
خدايا چه يافت آنکه تو را گم کرد و چه گم کرد آنکه تو را يافت ؟!
خدايا تو همان طوري هستي که ما مي خواهيم مارا طوري تربيت کن که تو مي خواهي!
