منم اين تمرينا رو روي خواهرزاده‌ها و برادرزاده هام که خودشون يه مهد کودک ميشن ميکنم. اتاقم هم با نقاشي بچه‌ها کاغذ ديواري شده. ولي يه بدي که داشت يه بار کوچيکترين خواهرزادم نقاشيشو با بزرگترا مقايسه کرد و يهو همه نقاشياشو از ديوار کند و گفت اينا خيلي زشتن من دوس دارم مثل زهراي دايي حسين نقاشي بکشم. از اون موقع هنوز همش داريم از نقاشياش تعريف ميکنيم

واي خيلي سخته

همه ميگن من بچه ها رو خيلي دوس دارم و بچه ها هم منو از همه بيشتر دوس دارن

ولي هميشه از تربيت بچه ميترسم