تمامي اسماء حضرت معبود در کارند و نظام عالم هستي را به بهترين نوعش مي چرخانند هر اسمش در هرمرتبه اش کاري بخصوص و جايگاهي مناسب در عالم دارند.

يکي از اسماء خداي سبحان اسم شريف ( رازق) است با اين اسم و از کانال اين اسم است که موجودات حيات و داراي حياتند.

ديد ما نسبت به اين اسم اين است که خيال ميکنيم اين اسم فقط يعني کسي که به بشر غذا و خوراک ميدهد تا موجودات زنده بمانند و به حياط خود ادامه بدهند!

عزيزان ظاهر و يک معناي اين اسم شريف غذا و آب دادن است اگر ما بياييم همين يک اسم را بشکافيم ميبينيم که رزاقيت حضرت معبود فقط و فقط در آب و نان دادن خلاصه نمي گردد!!فافهم

موجودات اللخصوص انسان فقط نيازو مرزوقيتش در آب و نان خلاصه نمي گردد که خدا فقط اين جنبه را جواب دهد و ديگر نيازهايش را برآورده ننمايد!!

انسان در دو جنبه درست و خلق شده است يکي تن و ديگري روح و نفس ناطقه در هر دو جنبه رزق ميخواهد و طالب رزاقيت معبود خويش!!

و همچنان که ميدانيم غذاي جسم آب و نان و غذاي روح علم است ما به هردوي اين غذاها ميگوييم رزق حال بايست رزاقي باشد که وجود ما را چه طبيعي و چه ماوراء طبيعي غذايي دهد تا سيراب شويم.

در نظام جسماني تن اگر بنگريم ميبينيم شبانه روز از ما آب و نان ميخواهد!

چشم غذاي بخود گوش, رگ, دست و پا معده تمامي اعضا و جوارح به نوبه خويش از ما طلب روزي و ما هم در جنبه کل از خالق خويش اين رزق را خواهانيم!!