پيام

رزگل
90/10/17

+ دلم بيتاب بود وقتي قدم قدم تو خونه ات پرسه ميزدم وبوي تو واهل خانه ات به مشام ميرسيد ... علي جان چقدر غريب کشته شدي.... چقدر اهل خانه ات بار غم روي سينشان سنگين بود ...خانه ات رو ميبوييدم بوي طيبه اهلت مشامم را نوازش ميداد......

نجفي از قيدار 90/11/26

ومن هر لحظه با چشماني اشکبار دل بيتابم را آروم ميکردم از نبودنت

واي علي جان لحظه هايي که احساس ميکردم قدم هايم رو بر زميني ميگذارم که روزي مولايم قدم ميگذاشته و پسرانش در آنجا بيتوته کرده بودن دلم آشوب بود....

.....

واي مولاي من کاش من کنيز درگهت بودم ....... هر چند کنيز تو بودن يعني طيب بودن ومن..... هيهات از اين گناه که لايق کنيزي هم نيستم...

سلام رزي...زيارت قبول خواهر...هي دل ما رو ميسوزوني كه اينجوري آبجي:((

رزگل...نكن...:((

سلام عزيز ممنونم .... دل شيعه سالهاست که سوخته.... بانو :)

خب دل ما رو بيشتر آب ميكني:(...بذار برم ايشاالله اينقدر از اين فيدا ميزنم كه حس الان من بهت دست بده...

بيتابمون كردين رزگل خانم...

واي از محل غسل هم مينويسم ...صبر داشته باش..... :((

:( چي بگم آقاي تندر

بگو...هرچي كه خاليتون ميكنه و ...

حالا سفرنامم رو به صورت تکه تکه تو وبم مينويسم که کوتاه نويسي بشه ...هر واقعه رو تو يه روز ميزارم.... انشالله ...فعلا حس ميکنم لايق نوشتن نيستم..تا بعد ببينم چي ميشه

اللهم صل علي محمدوآل محمدوعجل فرجهم ياکريم.