پيام

رزگل
89/6/6

+ [وبلاگ] شهيدان عشق ................. آن مقداري که بنده مطالعه کرده ام ديده ام که اهل بيت عليهم السلام کلمه عشق را بسيار کم استعمال کرده اند.البته تعبير به کلمه حب ومحبت در آيات وروايات فراوان آمده است.خداوند مي فرمايد: وکساني که ايمان آورده اند شديدترين محبت آنها..........

دكتررحمت سخني Dr.Rah 89/6/7

آدرس لينك اشتباهه!!!

ممنون سحر جان

مَن عَشِقَ وَ كَتَمَ وَ مَاتَ، مَاتَ شَهيداً

حسين آقا معنيش رو هم بنويسيد ممنون

و هركس كه عاشق شود و عشقش را پنهان نموده و در اين حال از دنيا برود شهيد از دنيا رفته!

هر يك از شما كه در رختخوابش بميرد در حالي كه به حق پروردگار ورسولش واهل بيت رسولش معرفت داشته باشد شهيد مرده است واجرش بر خداوند واقع ميشود «نهج البلاغه خطبه188»

قال رسول الله صلى الله عليه وآله: " من مات على حب آل محمد مات شهيدا،

آقا ايمان: اعتقاد من از عشق اينيه كه در وبم نوشتم البته يه مبحث ديگري هم هست كه در باره محبت حضرت پروردگار كه خيلي وسيعه و طولاني اگر سوالي داري اخوي بپرس بتونم جواب ميدم

خانم رزگل ديگه براي خودتون متخصص عشق شديد ها!:دي

عليك سلام دي: اتفاقا در اين زمينه تخصصي ندارم >:)

ببخشيد سلام.

خواهش ميكنم شوخي بود

البته خوراك بنده عشق و متعلاقتش.البته عشق نه هر ....!

بنظرم اين يكي از بحثهاييه كه خيلي بدرد ميخوره تا عموم از اشتباه در بيايم وبا علايق ديگه اشتباه نگيريمش

بله درسته كاملا!

امام خميني در اين باره مي نويسند: حقيقت عشق آتشي است که از دل عاشق سرمي زند و رفته رفته آن به ظاهر و باطن او سرايت مي کند و سراپاي عاشق را فرامي گيرد و «از کوزه همان برون تراود که در اوست » از چنين انساني که مجذوب مقام احديت و عاشق جمال صمديت است هرچه سرزند، از عشق به حضرت حق حکايت دارد [خميني 1376: 11]

محي‌الدين عربي در اين‌باره مي‌فرمايد: «هر كسي عشق را تعريف كند، آن را به حقيقت نشناخته و هر كه از جام آن جرعه‌اي نچشيده باشد، نيز حقيقت آن را نشناخته و نيز كسي كه مي‌گويد من از جام آن سيراب شده‌ام، حقيقت آن را نشناخته است»

من دارم ميرم نمايشگاه شب كه برگردم در اين باره بحث ميكنيم اگر بوديد داره جالب ميشه

لايك براي شما

بريد به سلامت.بنده شب نيستم.ولي فردا دوباره ميام ان شا الله

باشه /يا علي

علامه مطهري (ره) در ذيل يکي از تقسيم‌بندي‌هايي که در باب عشق ارائه مي‌شود، مي‌فرمايد: «عشق انسان به انسان بر دو قسم است: جسماني و نفساني و به تعبير ديگر حيواني و انساني؛ ولي عده‌اي نيز عشق انساني را فقط و فقط يک قسم مي‌دانند و آن قسم را نيز از مقوله‌ي شهوت محسوب مي‌نمايند

در عشق مجازي، گاهي رابطه‌ي عاشقانه طرفيني است و گاهي نيز اين رابطه يک طرفه است. بعضي از صاحب‌نظران، عشق مجازي را عبارت از عشق به معصومين (عليهم السلام) دانسته و آن را فقط و فقط به همين مورد منحصر مي‌دانند و ساير اقسام عشق انسان به انسان را داراي مزايا و ويژگي‌هاي عشق مجاز نمي‌دانند.

عشق و محبت در نگاه امام خميني :1) محبت صفت ذاتي خداست و همان طور که ذات حق ناشناختني است صفات او بخصوص صفات ذاتي هرگز شناخته نخواهد شد پس حقيقت محبت شناختني نيست

2) عشق دريافتي ذوقي و وجداني است که درک آن به «چشيدن و رسيدن » است و رسيدن به معناي فناي في الله و بقاي بالله است. يعني محب در اوج معرفتي است که اهل عرفان آن را به حق اليقين (5) تعبير مي کنند و به آهن تفتيده اي مي ماند که ويژگيهاي آتش را ظهور بخشيده است امام در اين باره مي نويسند:

حقيقت عشق آتشي است که از دل عاشق سرمي زند و رفته رفته آن به ظاهر و باطن او سرايت مي کند و سراپاي عاشق را فرامي گيرد و «از کوزه همان برون تراود که در اوست » از چنين انساني که مجذوب مقام احديت و عاشق جمال صمديت است هرچه سرزند، از عشق به حضرت حق حکايت دارد [خميني 1376: 11] و استشهاد قرآني آن آيه شريفه «التي تطلع علي الافئدة » است که اين آتش همان شعله عشق است.

3) عشق حقيقتي ازلي و ابدي است و از صفات خدا، خلق و انسان است. به همين دليل عامل پيوند جهان هستي به خداست و تکيه گاه شريعت و هدايت انبيا و اوليا بر عقل است و امام نيز به عقل از اين ديدگاه، به ديده احترام مي نگرند و در آثار خود عقل را ملاک تکليف و مسئوليت مي دانند و کتاب شرح حديث جنود عقل و جهل ايشان سند عنايت به اين امر است

دراين باره مي نويسند عقل محبوبترين موجود نزد خداست (6) [خميني 1372: 159] زيرا خداوند به عزت و جلالش سوگند ياد کرده که آفريده اي محبوبتر از عقل ندارد،

اما تصريح مي کنند که عقل مظهر علم حضرت حق است که در مرتبه حقيقتش عالم است و ظهور آن در موجودات به اندازه استعداد آنهاست که در حضرت علميه با واسطه حب ذاتي تقدير شده است، حبي که اگر وجود نداشت هيچ موجودي از موجودات پا به عرصه ظهور نمي گذاشت و به هيچ کمالي از کمالاتش نمي رسيد. (7) [خميني 1372: 160؛ ابن عربي 1400 فص موسوي: 203].منبع مقاله: فصلنامه متين، شماره 10، طباطبايي، فاطمه