یا لطیف
در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سر بازان ورندانم چو شمع
روزو شب خوابم نمیآید بچشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع
رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد
همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع
گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو
کی شدی روشن بگیتی راز پنهانم چو شمع
درمیان آب وآتش همچنان سر گرم تست
این دل زار ونزار اشک بارانم چو شمع
در شب هجران مرا پروانه وصلی فرست
ورنه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع
بی جمال عالم آرای تو روزم چون شبست
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع
کوه صبرم نرم شد چون موم درد دست غمت
تا درآب وآتش عشقت گدازانم چو شمع
همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع
سر فرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین
تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع
آتش مهر ترا حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع
پینوشت:دستم به نوشتن نمیره فعلا در حد همین شعر فعلا
راستی تا یادم نرفته دوستای خوبی که وبم رو میخونید برای سلامتی دوست وبلاگیمون اقای عارفی دعا کنید
گویا حالشون اصلا خوب نیست
امن یجیب المضطر اذا دعاه ویکشف السوء
کلمات کلیدی:
